Duzeka.pl

Polecamy

Katalog

Gry A-Z

OPIS PRODUKTU

OCENA

A Vampyre Story

A Vampyre Story to klasyczna gra przygodowa (point & click) zrealizowana przez zespół fachowców, którzy w latach 90-tych stworzyli szereg największych przygodowych hitów wszech czasów, w tym Monkey Island czy Day of the Tentacle. Gdy po latach spadło zainteresowanie tego typu produkcjami, musieli oni opuścić szeregi firmy LucasArts. Szczęśliwie dla miłośników tego rodzaju gier pod szyldem Autumn Moon Entertainment zdecydowali się nadal robić to, co kochają najbardziej, tj. gry przygodowe z ładną, kolorową, ręcznie rysowaną grafiką oraz znakomitą i zabawną fabułą. A Vampyre Story to pierwszy owoc ich wysiłków.

Na wstępie należy zaznaczyć, że produkcja ta podobnie jak choćby słynna Syberia wykorzystuje silnik graficzny ?Virtools?. Wszystkie tła zrealizowano przy pomocy grafiki 2D, zaś postacie to modele trójwymiarowe (by lepiej wkomponowały się w tła, użyto filtru ?celshaded 2D?). Wszelkiego rodzaju animacje to również grafika 3D. Całość utrzymano w tonie podobnym do dawnych produkcji LucasArts czy też gier w stylu Runaway: A Road Adventure. Jeżeli chodzi o zastosowany interfejs, to nie mogło być innego aniżeli wariacja znakomitego i sprawdzonego SCUMM.

Fabuła gry umiejscowiona jest w Europie około roku 1880, czyli w tzw. epoce wiktoriańskiej. Bohaterką jest młoda francuska gwiazda operowa o imieniu Mona, która stała się obiektem obsesji obłąkanego wampira. Pewnego dnia ów krwiożerczy osobnik porywa ją do swego zamczyska i zamienia w wampirzycę. Gracz musi pomóc jej uciec z zamku, wrócić do Paryża i zrealizować marzenia o staniu się sławną śpiewaczką operową. Rzecz jasna, biorąc pod uwagę fakt, że Mona jest wampirzycą, jest to zadanie niełatwe i zabawne zarazem. Akcję gry podzielono na dwa rozdziały. W każdym z nich nasza bohaterka staje przed licznymi problemami i zagadkami do rozwiązania, a ponadto zyskuje jedną wampirzą moc: zamianę w nietoperza i wysysanie krwi istotom żyjącym (wbrew pozorom gra nie jest brutalna i Mona nie zabija ludzi).

A Vampyre Story to gra przepełniona dobrym humorem i licznymi gagami, z których słynęły przygodówki LucasArts. Autorzy zapewniają, że do jej ukończenia wymagana jest mniejsza ilość czasu niż do przejścia Curse of Monkey Island, ale zarazem większa niż w przypadku Full Throttle.

RECENZJA

Szanowny graczu. Jeśli wszedłeś w posiadanie gry "A Vampyre Story", to zanim włożysz ją do napędu i rozpoczniesz proces instalacji, musiasz wiedzieć dwie rzeczy. Po pierwsze primo - to co zobaczysz to efekt sześcioletniej pracy nad pomysłem, który zrodził się w głowie Billa Tillera w połowie lat 90., po drugie primo - to zaledwie pierwsza część większej całości, planowanej na przynajmniej cztery odsłony.

Idea gry osadzonej w alternatywnej rzeczywistości końca XIX wieku wpadła Billowi do głowy gdzieś w połowie lat 90. Najtęższe umysły nie zdołały rozgryźć czy w pierwszej, czy może w drugiej połowie. Ta atmosfera tajemniczości towarzyszyła zresztą wampirzej opowieści aż do momentu premiery... Oczywiście jaja sobie robię, ale przyznać musicie, że wprowadzanie w życie pomysłu sprzed lat nastu, w zgodzie z przestarzałymi rozwiązaniami technologicznymi, utopić może nawet najlepszy produkt.

Tymczasem nie jest aż tak źle...

Na Paryskim Instytucie Sztuk Operowych kształci się Mona De Lafitte, niewiasta romarzona w scenie i arystokratycznym życiu. Uroda i determinacja młodej artystki jest tak wielka, że zwraca uwagę Shrowdy'ego Von Kiefera - wampira z pobliskiego zamku w Draxsylvanii, który zaczyna smalić do niej cholewki. Niestety liczne obietnice lepszego życia i drogie prezenty nie przekonują Mony do zdesperowanego absztyfikanta. Ten postanawia zahipnotyzować i porwać niewiastę, zamieniając ją przy okazji w wapirzycę.

I tutaj zaczyna się gra, bowiem ucieczka z zaczarowanego zamku Von Kiefera do świata ludzi jest głównym jej motywem. Naszym zadaniem jest pomoc Monie w poszukiwaniu rozwiązań napotkanych przeszkód i problemów, powolne odkrywanie nabytych po przemiania nadnaturalnych zdolności i torowanie drogi do sławy. Po drodze napotkamy niejedną istotę, która oczekuje naszej pomocy oraz moc mniej lub bardziej zagmatwanych zagadek.

Sterowanie zastosowane w "A Vampyre Story" jest klasyczne i intuicyjne. Wszystko obsługujemy myszką, a na dole ekranu znajduje się menu kontekstowych czynności dostępnych po kliknięciu napotkanego przedmiotu. Dość ciekawie rozwiązano także przenoszenie przez Monę ekwipunku, który przechowywany jest w... trumnie.

Zagadki z jakimi przychodzi nam się zmierzyć nie są szczególnie trudne. Musimy nieco się nałazić, czasem przemieszczając się przez te same lokacje (co może znudzić bardziej niecierpliwego gracza) i nagadać (dopełnieniem rozwiązania każdej łamigłówki jest konieczność pogadania o niej z odpowiednią osobą), na szczęście jednak twórcy zaopatrzyli grę w magiczną opcję przyspieszania.

Lokacje stanowią ręcznie rysowane grafiki wspomagane animowanymi efektami specjalnymi i pogodowymi. Całość utrzymano w mroczno-krwistych barwach, co nadaje grze specyficzny, choć męczący na dłuższą metę klimat. Bohaterowie na szczęście to trójwymiarowe modele, które choć zaprojektowane z karykaturalno - komiksową manierą, to jednak ze szczególną dbałością o detale. Niestety, o ile w rozgrywce jakoś możemy przyzwyczaić się do grafiki, to jej jakość mocno razi w oczy w trakcie przerywników filmowych. Oczekujemy wtedy małego arcydzieła, tymczasem dostajemy denerwujące animacje nagrane przy wykorzystaniu jakichś przestarzałych technologii.

Na szczęście do muzyki nie można się mocno przyczepić, ale nie ma się czemu dziwić - jej autorem jest portugalski kompozytor Pedro Macedo Camacho, pracujący wcześniej przy Sacred 2 i Audiosurf.

Ogólnie A Vampyre Story jest produktem średnim, przeznaczonym dla początkujących miłośników przygodówek, lub fanów tytułów z poprzedniego wieku. Gra ma wiele mankamentów, najbardziej jednak wkurza krótki czas gry, niejasne zakończenie, a raczej jego brak i nie najlepsze rozwiązania technologiczne. Czy zostanie to poprawione w kolejnej części - zobaczymy. Mam nadzieję, że na efekty nie będziemy musieli czekać kolejnych sześciu lat, bo pomysł ma naprawdę wielki potencjał.