Wszystkie produkcje, w których występuje Nicolas Cage w ostatnich latach budzą we mnie skrajne emocje. To znana wszystkim historia brutalnego upadku - aktor narobił sobie długów i postanowił spłacić je kupcząc tym, co w przeważającej większości projektów, za które się wziął, potrafił, czyli... graniem w filmach. Sęk w tym, że zrezygnował z przesiewu składanych mu propozycji. Nieustannie ratuje świat albo przynajmniej jego część, i to świat pełen logicznych dziur i tragicznych efektów specjalnych. Dla mnie osobiście stał się synonimem kinematografii lekkiej i zabawnej, chociaż nieco przykrej z perspektywy wcześniejszych jego ról. Sięgając po "Wrota zaświatów" myślałam, że czeka mnie półtorej godziny śmiechu i wytykania palcami, tymczasem...

Mike Lawford (Nicolas Cage) jest profesorem, który z powodu walki o awans zaniedbuje nieco rodzinę. Widz poznaje go w chwili, gdy sprawa ostatecznie się rozstrzyga. Jest Halloween, a mężczyzna - pomimo najszczerszych chęci - spóźnia się na umówione spotkanie z żoną Kristen (Sarah Wayne Callies) i synkiem. Postanawia jednak rzecz odpokutować i spełnia życzenie dziecka o lodach na festynie, dając tym samym żonie kilka chwil odpoczynku w domu. "Zapłacimy duchowi?" - pyta chłopiec, gdy Mike kupuje mu lody. Kiedy chwilę później mężczyzna odwraca się by odpowiedzieć, dziecka już nie ma. Na nic zdają się poszukiwania, krzyki i wzywanie policji. Dopiero rok później ojciec trafia na pewien ślad. Tajemniczy, mroczny i magiczny. Kochający tata nie cofnie się przed niczym i uwierzy we wszystko byle ocalić dziecko.

Motyw ratowania jak widać przykleił się do Cage'a permanentnie, ale pole jego działań powoli się zawęża. Tym razem nie o świat chodzi, a o rodzinę, która dla jego postaci mimo wszystko całym światem jest. I chociaż trochę podszywam ten tekst sarkazmem, to muszę oddać "Wrotom zaświatów" sprawiedliwość. Na tle ostatnich wyczynów aktora jest to produkcja przyzwoita w ogólnym rozumieniu tego słowa oraz jakościowo najlepsza, gdy chodzi wyłącznie o produkcje z udziałem Cage'a.

Przyzwoita nie oznacza "nowatorska" czy "oryginalna", ale w obrębie swojego gatunku spełnia wszystkie podstawowe założenia. Jest intryga, stopniowanie napięcia, tajemnica i zagadka. Główny bohater jak się poświęca to na całego, a żona jak się obraża i odsuwa, to bez zrozumienia drugiej strony i taryfy ulgowej. "Wrota zaświatów" bazują na znanym wszystkim doskonale schemacie, który realizują z godnym uwagi perfekcjonizmem, ani na chwilę nie zbaczając z kursu.

Nieszczególnie rozpieszczani w ostatnich latach fani horrorów z motywem paranormalnym i pozagrobowym nie mają powodu by narzekać. "Wrota zaświatów" nie odstają od innych produkcji z tej tematyki, często dużo nachalniej reklamowanych i proponowanych widzom jako odkrycie, czy przełamanie kolejnego scenariuszowego impasu. Otóż tutaj nic nowego się nie dzieje, ale wyświechtane ubranko rozwiązań technicznych i fabularnych zostało starannie wyczyszczone, załatane i wyprasowane. Są widma, nagłe ataki z ciemności, dźwięki i mroczne rysunki dręczonego koszmarami dziecka; są wskazówki odkryte zbyt późno i fakty, w które należało uwierzyć na samym początku; jest walka dobra ze złem i kilka standardowych straszydeł oraz związanych z nimi legend.

Efekty specjalne nie odstraszają kiepskością wykonania, a Cage zmniejszył standardową dawkę botoksu, dzięki czemu nieco bardziej przypomina człowieka, a nie kukłę jak dotychczas. Miłym zaskoczeniem jest obecność na ekranie Sarahy Wayne Callies, która nie ma może wielkiej roli, ale jako aktorka, a nie jedynie nazwisko pretendujące do tego zawodu, utrzymuje mocny (choć przeciętny) poziom produkcji.

"Wrota zaświatów" to kolejny z filmów, który najlepiej oglądać w rodzinnym lub przyjacielskim gronie. Fanów horrorów tego typu nie rozczaruje boleśnie, chociaż za serce także nie chwyci. Najlepiej sprawdzi się u początkujących wielbicieli kina grozy, którzy potrafią się cieszyć z nowych produkcji pożądanego gatunku, a nie tylko wytykać kolejne elementy palcem z zawołaniem: "to już było, to już było, to już było". Ja tam bawiłam się nieźle. 

Alicja Górska