Duzeka.pl

Polecamy

Katalog

Film A-Z

OPIS PRODUKTU

4.04.2012, 15:47

Czas trwania 2 godz. 12 min.
Gatunek Przygodowy, Sci-Fi
Premiera 9 marca 2012 (Polska) 8 marca 2012 (świat)
Produkcja USA
Reżyseria Andrew Stanton

OCENA

John Carter

"John Carter" to najnowsze dzieło dwukrotnego laureata Oscara Andrew Stantona ("Wall-E", ?Gdzie jest Nemo?). Zrealizowany z niezwykłym rozmachem film, którego akcja rozgrywa się na tajemniczej planecie Barsoom, jest ekranizacją klasycznej ? choć znanej głównie w Stanach Zjednoczonych - powieści Edgara Rice'a Burroughsa, autora serii książek o Tarzanie. John Carter (Taylor Kitsch) to młody weteran wojny secesyjnej, który w niejasnych okolicznościach trafia na obcą planetę. Tam zostaje uwikłany w wielki konflikt między tubylcami, Tarsem Tarkasem (Willem Dafoe) i księżniczką Dejah Thoris (Lynn Collins), która desperacko potrzebuje jego pomocy. W świecie na skraju zagłady, Carter odzyskuje wiarę w siebie i rozpoczyna walkę, od której zależy los Barsoom i jej mieszkańców. Jednak aby im pomóc, musi najpierw zrozumieć ich naturę.

Reżyseria: Andrew Stanton

Scenariusz: Michael Chabon, Mark Andrews, Andrew Stanton

Na podstawie: Edgar Rice Burroughs "Księżniczka Marsa"

Obsada: Taylor Kitsch, Lynn Collins, Samantha Morton, Willem Dafoe, Thomas Haden Church, Mark Strong, Ciarán Hinds, Dominic West, James Purefoy, Bryan Cranston, Polly Walker, Daryl Sabara, Arkie Reece, Davood Ghadami, Pippa Nixon, James Embree, Philip Philmar i in.

Produkcja: Colin Wilson, Jim Morris, Lindsey Collins, Bob Roath

Muzyka: Michael Giacchino

Zdjęcia: Daniel Mindel

Montaż: Eric Zumbrunnen

Scenografia: Nathan Crowley, Joseph A. Hodges, John King, Paki Smith, James Hambidge, Robert Woodruff, Mark Harris, Phil Harvey, Shane Valentino, David Allday, Ryan Church, Naaman Marshall, Scott Zuber, Dean Wolcott

Kostiumy: Mayes C. Rubeo

Dźwięk: Richard van Dyke, Chris Munro, Clint Smith, Jonathon 'Earl' Stein, Timothy Nielsen, Paul Munro, Jonathan Null, Drew Oliveras

RECENZJA

Ostatni raz w kinie byłam tak dawno temu, że przestałam być na bieżąco z premierami. Tak więc, gdy pewnego dnia naszła mnie ochota aby zobaczyć film na srebrnym ekranie, absolutnie nie wiedziałam co wybrać. Zdecydowałam, na chybił trafił, że będzie to "John Carter" Andrew Stantona. Oczywiście seans w 3D, które moim zdaniem zabije kino... ale nie o tym chciałam. Wracając do filmu, o tym, że jest to adaptacja literatury, dowiedziałam się już po obejrzeniu. Jednak brak owej wiedzy wcale nie przeszkadzał mi w odbiorze tego dzieła.

John Carter to weteran wojny secesyjnej, owładnięty gorączką złota. Obłędnie poszukuje tajemniczej jaskini pająka, gdzie według jego teorii znajdzie źródło tego drogocennego kruszcu. Kiedy wreszcie udaje mu się do niej trafić, znajduje w niej coś zgoła innego i wskutek nieszczęśliwego obrotu wypadków trafia na tajemniczą planetę o nazwie Barsoom. Jednak nawet tak daleko od Ziemi nie odnajdzie spokoju, gdyż pech sprawia, że zostanie uwikłany w konflikt między różnorodnymi mieszkańcami planety. Z czasem okaże się, że być może jest on jedyną osobą zdolną do zaprowadzenia pokoju na tej obcej planecie.

Oglądając "Johna Cartera", nie sposób było uniknąć porównywania go do "Avatara", "Conana" i jeszcze paru innych filmów, warto jednak zwrócić uwagę na to, że to właśnie Carter jest dziadkiem wcześniej wymienionych dzieł kinematograficznych. Wszak bohater ten narodził się w XX wieku, kiedy to młody pisarz Edgar R. Burroughs wydał swoje fantastyczne powieści na temat Marsa. Pechowo dla Johna Cartera, że dopiero teraz jakiś reżyser wpadł na pomysł jego całkowitej adaptacji a nie tylko inspiracji dla swego dzieła.

Stanton to autor animacji ze studia Pixara, jednak okazało się, że jest też świetnym reżyserem, który potrafi uwieść widza, nie przesadzając przy tym ani z efektami specjalnymi ani z wybujałą formą swej opowieści. Tak więc, "John Carter" jest nakręcony w stylistyce retro, która idealnie pasuje do klimatu historii. Kostiumy, scenografia a poniekąd nawet sposób realizacji filmu oddaje ducha dawnych lat. Współczesność wkracza wielkimi krokami w momentach, gdy pojawiają się efekty specjalne. Trzeba przyznać, że są one świetnie wykonane. Nie męczą widza, nie są też osią całej opowieści. Ot, tworzą tylko genialne tło dla bohaterów i ich perypetii.

Byłam zachwycona postacią głównego bohatera, bynajmniej nie dlatego, że jest to przystojny mężczyzna, po prostu uważam, że Taylor Kitsch naprawdę dobrze wcielił się w swoją rolę. Willem Defoe, którego absolutnie w filmie nie rozpoznałam, a to za sprawą wspomnianych wcześniej efektów specjalnych również wzbudza podziw. Nawet lekko irytująca księżniczka planety -Dejah Thoris, potrafiła wzbudzić moją sympatię i sprawić, że naprawdę uwierzyłam, iż dba o losy swego świata.

Film jest świetnie wyreżyserowany, dobrze zrealizowany, dopieszczony w każdym calu, w zasadzie niewiele można mu zarzucić, jeśli więc zastanawiacie się, czy warto się na niego wybrać, moja odpowiedź brzmi: Tak! Po stokroć. Zachęcam, gdyż film jest zabawny, cieszy oko i choć może nie przenosi wraz ze sobą żadnych głębszych treści czy wartości, to jest w stanie zapewnić rozrywkę, a przecież i o to w kinie chodzi.

Żaneta Wiśnik