Caro Emerald to niesamowita holenderska piosenkarka. Szturmem wbiła się na europejskie salony za sprawą przebojowej płyty "Deleted Scenes From The Cutting Room Floor". Zakochały się w niej przede wszystkim kobiety, bo jak nikt inny rozumie pojęcie "kobiecość" i słowo to doskonale charakteryzuje jej muzykę. To repertuar z myślą o płci pięknej i dla niej, toteż panowie, przykro mi, ale to 5 minut dla waszych połówek.

Tymczasem Caro Emerald powraca z drugim albumem, który został przewrotnie nazwany "The Shocking Miss Emerald". Piosenkarka jednak niczym nie szokuje nowym materiałem, to po prostu dojrzała, dobra kontynuacja drogi obranej swoim debiutem. Kawałki nie są odkrywcze, ale wpasowują się w jej image. Nadal zgrabnie łączy elementy popu i jazzu, dzięki czemu brzmi to wciąż świeżo i ciekawie. Zastanawiam się jaki pomysł ma na swoją trzecią płytą, bo powoli staje się to nudne.
To prawda, że jej albumów słucha się przyjemnie, nie są uciążliwe, a tylko miło umilają czas. Patrząc jednak na ich wartość artystyczna, próżno szukać tu odkrywczych dźwięków. To wciąż to samo, a nawet w słabszej wersji. Caro Emerald straciła pomysł na siebie. Albo po prostu kontynuuje to, co jej najlepiej wychodziło..

Ludzie pokochali ją za takie przeboje jak "Back It Up" czy "A Night Like This". Na nowej płycie największym przebojem jest "Tangled Up" z charakterystyczną sekcją smyczków. Pozostałe piosenki to powtórka z debiutanckiego krążku w przerobionej aranżacji, które nawet nie pozostają na dłużej w pamięci. To, co trzeba oddać pani Emerald to niesamowity, pociągający wokal, któremu nie oprze się żaden przedstawiciel płci brzydkiej. Ona nim czaruje, a jazzowa aranżacja doskonale ją dopełnia.

"The Shocking Miss Emerald" to płyta przede wszystkim dla tych, którzy zakochali się w dziewczynie na czerwonej okładce debiutu. Ten sam styl, ten sam niesamowity głos, trochę mniej przebojowe kawałki, ale stojące na równym poziomie. Idealny prezent dla przyjaciółki i świetny umilacz czasu na pogawędki ze znajomymi. Polecam
Marek Generowicz