\”Rzecz o ptakach\” Noah Strycker?a to książka, która pozwala nam zajrzeć do ptasiego świata. Autor, przyrodnik i popularyzator wiedzy o ptakach, przekazuje nam najciekawsze informacje na temat gatunków wykazujących jakieś szczególne cechy. Zaczyna od niezwykłych umiejętności nawigacyjnych gołębi czy zmysłów sępów. Naprawdę ciekawie robi się jednak wówczas, gdy wkracza w tematykę zachowań i umiejętności ptasich, które przypisywać zwykliśmy człowiekowi. Tak oto przeprowadza rozważania nad znaczeniem wyczucia rytmu u papug i słoni, o zdolnościach artystycznych altannika, o współpracy wśród chwostek, o postrzeganiu przez sroki odrębności własnego \”ja\” czy wreszcie o wierności i przywiązaniu – a wręcz miłości – wśród pingwinów i albatrosów. Podchodzi do tych zagadnień w bardzo ciekawy sposób, otóż zamiast zastygnąć w zachwycie nad przejawami \”człowieczeństwa\” u naszych skrzydlatych braci młodszych – on idzie dalej. Zastanawia się mianowicie skąd biorą się takie zachowania u ptaków, czy czemuś służą oraz ? co najważniejsze tutaj – jak ma się to do człowieka. Czy możemy przyjąć, że te zadziwiające zachowania są tylko pozornie zbliżone do analogicznych u nas? A może mają wspólne podłoże i przeceniamy własny gatunek przypisując boski pierwiastek zwykłym następstwom ewolucji? Jakkolwiek by nie było, autor nie rozsądza tego jednoznacznie – przekazuje wiedzę i daje asumpt do rozważań nad ptakami i człowieczeństwem.
To, co w książce zwraca uwagę szczególną – a dla mnie ma wyjątkowe znaczenie – jest pasja z jaką Strycker poświęca się obserwacji ptaków. Pasjonaci zawsze więcej dostrzegą, nie działają bowiem z przymusu a umotywowani nieodmienną ciekawością. W swoich rozważaniach autor sięga do wyników badań, wiedzy książkowej i doniesień prasowych – wspomaga się nawet anegdotami i historiami z przeszłości, które mogą coś wyjaśnić czy nakreślić badane zagadnienie. Wszystko to konsultuje z własnymi spostrzeżeniami, jakie poczynił podczas obserwacji ptaków na różnych kontynentach – choćby podczas zwabiania sępów na posesję rodziców.
Książka napisana jest z lekkością, z pewną swadą i poczuciem humoru. Autor potrafi wzbudzić sympatię i autentyczne zainteresowanie własnymi rozważaniami i wnioskami wysnuwanymi przez innych badaczy. Wprowadza czytelnika w głębsze rozważania nad naturą ptaków i ludzi. Jest to lektura, z którą można się pośmiać i zadumać. I z którą łatwo przegapić przystanek podróżując komunikacją miejską.
