Również wśród gier planszowych możemy znaleźć tytuły kultowe, takie, które koniecznie trzeba mieć na swojej półce z grami. Jednym z nich jest ponadczasowy \”Dixit\”. To rozrywka, która jednocześnie bawi, zajmuje i rozwija umysły młodszego pokolenia.
Cel i fabuła gry
Gracze wcielają się w role bajarzy, opowiadając na podstawie wylosowanych kart swoje własne historie. Wygrywa osoba, która zdobędzie największą liczbę punktów, jednak, by je zdobyć musi jak najlepiej dostosować się do sposobu myślenia swoich współzawodników.
Strona wizualna
Gra ozdobiona została pięknymi ilustracjami autorstwa Marie Cardouat. Jej elementy są starannie wykonane, a instrukcja przejrzysta. Od strony graficznej \”Dixit\” to po prostu czysty majstersztyk.
Przygotowanie
Każdy z graczy otrzymuje króliczka w wybranym kolorze i umieszcza go na polu \”0\” na planszy. 84 karty należy potasować i każdemu z graczy rozdać 6 kart. Pozostałe karty tworzą zakryty stos dobierania. Rozdawane są również żetony głosowania, ich liczba jednak zależna jest od ilości biorących udział w rozgrywce graczy.
Przebieg rozgrywki
W każdej rundzie jeden z graczy zostaje narratorem. Wybiera on jedną z 6 kart trzymanych w ręku i wypowiada głośno jakiekolwiek skojarzenie związane z jej treścią (nie pokazuje karty pozostałym graczom). Każdy z pozostałych graczy wybiera teraz w sekrecie jedną ze swoich 6 kart, która jego zdaniem najlepiej ilustruje skojarzenie wypowiedziane przez narratora. Narrator zbiera wszystkie zaproponowane karty i tasuje, łącznie z kartą, którą sam wybrał, a następnie rozkłada odkryte w przypadkowej kolejności na stole. Celem wszystkich graczy jest odnalezienie wśród wyłożonych kart tej, której właścicielem jest narrator. Każdy z graczy w tajemnicy głosuje na jedną z kart, którą typuje na należącą do narratora (sam narrator nie bierze udziału w głosowaniu). Głosowanie polega na położeniu przed sobą zakrytego żetonu z numerem odpowiadającym wybranej karcie. Gdy wszyscy zagłosują, gracze odkrywają żetony i kładą je obok typowanych kart. Jeśli wszyscy gracze poprawnie wskazali kartę należącą do narratora, lub gdy żaden z graczy jej nie wskazał, narrator nie otrzymuje żadnych punktów, natomiast wszyscy pozostali gracze zdobywają po 2 punkty. W każdym innym przypadku: po 3 punkty zdobywa zarówno narrator, jak i gracze, którzy poprawnie wskazali – jego kartę. Każdy gracz (za wyjątkiem narratora), na którego kartę zagłosowano, otrzymuje 1 punkt za każdy głos. Gracze przesuwają swoje króliczki na torze punktacji o liczbę pól odpowiadającą zdobytej liczbie punktów. Każdy z graczy uzupełnia pulę kart w ręku do 6 kart, zaś narratorem zostaje kolejna osoba. Gra dobiega końca, gdy któryś z graczy dobierze ostatnią kartę ze stosu.
Wrażenia
Jako ciekawostkę napiszę, że autorem gry jest Jean Louis Roubira, lekarz pracujący w szpitalu w Poitiers z młodymi pacjentami przeżywającymi trudności w środowisku szkolnym i poza nim. Dlatego \”Dixit\” to nie tylko gra czysto rozrywkowa, ale też doskonałe narzędzie terapeutyczne i pedagogiczne. W moim mieście egzemplarz tej właśnie gry znajduje się poradni autystycznej i dzielnie służy młodym pacjentom.
Gra jednak jest na tyle wciągająca, że może być również doskonałą rozrywką w gronie osób dorosłych, a nie tylko podczas chwil spędzanych w gronie rodziny. To jeden z tych kultowych tytułów, w które warto się zaopatrzyć i zawsze mieć pod ręką. Długie, chłodne wieczory, deszczowa pogoda, spotkanie towarzyskie – w takich okolicznościach nie ma nic lepszego niż rozgrywka w \”Dixit\”.
Podsumowanie
\”Dixit\” to doskonała gra, nie tylko familijna. Jest ślicznie ilustrowana i doskonale wydana. Niesamowicie wciąga i rozwija wyobraźnię. Bez trudu przełamie pierwsze lody. Tytuł ten serdecznie polecam, dosłownie na każdą okazję.
Wiktoria Aleksandrowicz