Dwójka dobrych autorów, spotyka się w jednej książce, która jest bardzo na czasie – temat koronawirusa maglowany na różne sposoby w naszej nowej rzeczywistości, jest bardzo pociągający. Tym razem w ujęciu strachu i nadziei, oraz sposobach, jak różne grupy społeczne sobie z nim radzą. Ale też nie do końca, bo nie tylko o sytuacjach wywołanych wirusem, będziemy mogli przeczytać w tej książce.
W książce zostało poruszonych wiele tematów od życia, w mediach społecznościowych, które w \”dobie koronawirusa\”, zaczęły być niejako ratunkiem. A życie tam zaczęło wręcz rozkwitać, co wiele osób ratowało. Poprzez konflikty w rodzinie, samotność i izolację, czy temat bardzo ważny, a rzadko poruszany – jak sobie z tym wszystkim radzi młodzież/ dzieci. W końcu oni też zostali odcięci od szkoły, przyjaciół, czy swoich pierwszych miłości. Poruszamy tutaj też bardzo delikatny i mam wrażenie wciąż temat tabu – odchodzenie, śmierć. A to jeszcze nie wszystkie tematy, jest ich naprawdę dużo, a każdy poruszany z profesjonalistą w danej dziedzinie.
Mam jednak pewien problem z tą książką. Wywiad wywiadowi nierówny. Są takie, które czyta się ciężko, jakby przeprowadzane były byle jak, na szybko, Czasem mam wrażenie, że autorzy wywiadów dążą do tego, aby większość tematów zahaczyła o politykę. Chociaż może się wydawać, że dany temat nie ma z nią nic wspólnego, to jednak zahaczamy o tę dziedzinę. Często też odnosiła, wrażenie, jakby autorzy od czasu do czasu gubili rytm. Już już to mamy, ale nagle coś jest nie tak – jeden wywiad świetny, kolejny – już nie do końca.
Niemniej jednak trzeba przyznać, że każdy może znaleźć tutaj coś dla siebie. W tych 14 wywiadach poruszanych jest tak wiele tematów, że trudno byłoby nie znaleźć nic dla siebie.
Rodzice, osoby samotne, chore, cierpiące, młodzi ludzie – słowem każdy kto szuka, znajdzie tutaj słowa wsparcia i pocieszenia.
Karolina Guzik
