“Pozwól, że ci opowiem? bajki, które nauczyły mnie, jak żyć” to zbiór błyskotliwych, odkrywczych i poruszających wewnętrznie krótkich historii przedstawiających różne trudności w życiu codziennym, z którymi zmaga się główny bohater Demián, omawianych w trakcie terapii z Grubym, komentowanych za pomocą bajek skłaniających do refleksji na temat postrzegania świata, emocji i życia. Jorge Bucay jest uznanym psychoterapeutą, skłaniającym swoich pacjentów do szukania odpowiedzi na dręczące ich pytania, stawiającym na teraźniejszość i często w trakcie terapii opowiadającym historyjki pozwalające na odnalezienie przyczyn i możliwych rozwiązań na targające utrapienia. Czy możemy coś wynieść z tej pozycji? Jakie odczucia towarzyszą przy czytaniu? Zanim odpowiem na te pytania, najpierw przybliżę fabułę.
Demián pragnie za pomocą pomocy terapeuty odnaleźć odpowiedzi dotyczące prawdy o otaczającym go świecie oraz targających nim emocjach, przekładających się na często na silny niepokój. Chłopak jest przygotowany na zwyczajną terapię, w której trakcie ktoś powie mu, jak ma żyć. Nie spodziewa się, że te kilkadziesiąt godzin spędzonych w gabinecie pozwoli mu odkryć samego siebie.
Demián trafia na Jorge twierdzącego, że pomoc innym jest jego największą pasją. Spodziewając się standardowych regułek, chłopak jest zaskoczony, gdy Jorge nie skupia się na jego przeszłości, ani przyszłości, tylko zachęca do spojrzenia na jego obecne życie. Anegdotki, przypowieści, a wreszcie żarty to jeden ze sposobów skłaniających do refleksji, które stosuje Gruby w trakcie terapii.
Niespokojny młody mężczyzna, dzieląc się z Jorge swoimi obawami, gniewem i szczęściem, staje się bardziej pewny siebie, a mądrości zawarte w bajkach, pozwalają mu odkryć tajemnice stojące za jego zachowaniem i zachęcają do innego spojrzenia na świat. Gruby staje się jego największym powiernikiem, a każda kolejna historyjka przybliża go do poznania swoich potrzeb i tego, co kryje się w jego sercu.
“Pozwól, że ci opowiem… bajki, które nauczyły mnie, jak żyć” to książka, która pozwoliła mi spojrzeć na dręczące mnie problemy z innej perspektywy i pokazała, że nie istnieje jedna dobra droga odpowiadająca potrzebom wszystkich ludzi. Jorge Bucay skupia się na pokazaniu, że każdy z nas jest inny, nasze reakcje różnią się diametralnie, a skupianie się na tym, czego oczekuje społeczeństwo, nie przynosi żadnego pożytku. Terapeuta, opowiadając bajki i rozmawiając z Demiánem, stara się pokazać mu, że jest najważniejszą osobą na świecie dla samego siebie i jeżeli tylko będzie gotowy, może zrzucić okowy nałożone mu przez wymagania rodziców, znajomych czy pracodawców, uwalniając się jednocześnie od ograniczeń narzuconym mu przez innych. Autor, tworząc postać młodego mężczyzny, pozwala odnaleźć w nękających go problemach, samego siebie i zastanowić się nad własnym życiem.
Mogę śmiało przyznać, że książka autorstwa Jorge Bucay jest najbardziej wartościową ze wszystkich pozycji zawierających w sobie mądrości pochodzącą z różnych bajek, anegdot, żartów znanych lub nieznanych na świecie. Podczas czytania można poczuć pasję oraz dobrą energię płynącą od autora, który przede wszystkim pragnie pokazać, że zawsze jest wyjście z nawet najbardziej beznadziejnej sytuacji. Wystarczy po prostu się rozejrzeć i posłuchać swojego serca.
“Pozwól, że ci opowiem… bajki, które nauczyły mnie, jak żyć” to jedna z tych pozycji, na której przeczytanie namawiam najbliższe mi osoby, ponieważ wiem, że dzięki niej mogą odnaleźć swoją drogę i wprowadzić w swoim życiu zmiany, nawet niewielkie, które ułatwią ich życie i sprawią, że przestaną się zastanawiać, co jest z nimi nie tak ? będą mieli okazję zrozumieć, że są po prostu ludzi i mają prawo popełniać błędy.
Książka wydana jest w pięknej, sugerującej pozycje czytane na dobranoc, oprawie, która zachwyca od pierwszego spojrzenia. Ciemne, mroczne niebo rozświetlane przez wielki księżyc i piórka oraz złotą zdobienia – sama szata wprowadza w błogi nastrój, przygotowując do wyruszenia w podróż, pozwalającą odkryć prawdę o samym sobie.
“Pozwól, że ci opowiem… bajki, które nauczyły mnie, jak żyć” to książką, którą warto dzielić się z innymi, aby przekazywać zawartą w niej wiedzę i być może podarować komuś klucz do zrozumienia ludzkich zachowań. Wiem, że jeszcze nieraz po nią sięgnę, gdy poczuję potrzebę spojrzenia na moje problemy z innej perspektywy i odnalezienia odpowiedzi na nurtujące mnie pytania dotyczące moich emocji. Powinny przede wszystkim sięgnąć po nią osoby, które czują się zaniepokojone życiem i są skłonne pomyśleć dłuższą chwilę nad swoimi odczuciami. Uwierzcie mi, przeczytanie tej pozycji odkryje przed wami sekret pokochania samego siebie. Polecam!
Klaudia Aleksandra Grabowska
