Medycyna jest fascynującą dziedziną nauki, tym bardziej, że wiele jej obszarów wciąż pozostaje niezbadanych. Mnóstwo tajemnic czeka, by je odkryć, zrozumieć, poznać. Prawdopodobnie to właśnie ta enigmatyczność, zagadkowość, jaką nacechowana jest medycyna, sprawia, że coraz częściej przenika ona do literatury beletrystycznej. Thrillery medyczne cieszą się coraz większą popularnością, a wachlarz tematyczny tego typu książek jest niezwykle rozległy.
Byłam bardzo ciekawa, co Klaudia Muniak przygotowała dla czytelników w Psychopacie. Opis na rewersie okładki brzmiał intrygująco i miałam nadzieję, że nie jest wyłącznie chwytem marketingowym. Już wkrótce przekonałam się, że historia Mai Lipskiej to naprawdę godna uwagi powieść. Dobrze napisana, z dbałością o szczegóły. Autorka pewną ręką prowadzi czytelnika przez świat, który opisuje w książce. Świat neurobiologii i sekretów ludzkiego mózgu.
Główną bohaterką powieści jest Maja Lipska, ceniona pracownica ośrodka naukowo-badawczego BCT, która bierze udział w testach nad nowoczesną, nieinwazyjną metodą zwalczania nowotworów mózgu. Po bankiecie wieńczącym jedną z konferencji kobieta budzi się na ławce w parku. Z przerażeniem odkrywa, że nie ma pojęcia, co robiła przez ostatnie trzydzieści sześć godzin. Okazuje się, że w tym czasie w mieście doszło do brutalnych morderstw na młodych kobietach, a zgromadzone dowody wskazują na działanie seryjnego zabójcy. Śledztwem zajmuje się partner Mai, któremu badaczka nie zwierza się z faktu, że doznała amnezji. Kobieta postanawia na własną rękę odkryć prawdę o tym, co się z nią działo. Jednak wszystko się komplikuje, gdy kolejną ofiarą nożownika zostaje jedna z pracownic BCT. Zaś Maję zaczynają dręczyć bardzo niepokojące myśli?.
Plusem tej książki jest przede wszystkim nietuzinkowy pomysł na fabułę. Z przyjemnością wniknęłam w tak skrupulatnie opisywany przez główną bohaterkę świat badań. Maja Lipska opowiada o swojej pracy w sposób zrozumiały i ciekawy. Pierwszoosobowa narracja według mnie jest w tym przypadku doskonałym wyborem. Pozwala spojrzeć na badawczą rzeczywistość okiem specjalisty, wniknąć w umysł naukowca. Autorka z ogromną wprawą wplata w fabułę medyczne treści, z ich pomocą buduje klimat powieści, owiany nutą tajemniczości i niepewności.
Stworzone przez Klaudię Muniak postacie drugoplanowe są wielowymiarowe, mają zarówno wady, jak i zalety, co dodaje im wiarygodności, jednak moim zdaniem zostały potraktowane zbyt pobieżnie. Brakuje im pazura i odbiorca wie o nich zbyt mało, by z tą wiedzą coś zrobić. Z kolei stojąca na pierwszym planie Maja zyskała znacznie więcej uwagi autorki. Lipska jest postacią trudną do rozgryzienia, skomplikowaną, pełną sprzeczności. Niby ambitna, pracowita i zorganizowana pani neurolog, ale czytelnik czuje, że pod tym płaszczem pozorów kryje się coś więcej. Wkrótce w toku wydarzeń można dostrzec, jakie zmiany zachodzą w psychice głównej bohaterki, jak miota się w sieci najróżniejszych myśli i przypuszczeń, jak jej umysł zmienia się w toku postępującej psychozy.
Akcja powieści rozkręca się dość powoli, ale mimo to czytelnik pozostaje w ciągłym napięciu. Natomiast zakończenie jest smakowitą wisienką na torcie ? zaskakuje i sprawia, że przez jego pryzmat czytelnik zupełnie inaczej postrzega całość. I właśnie jako całość Psychopata jawi się jako naprawdę niezły thriller medyczny. Wciągający, angażujący i wzbudzający niepokój. Autorka posługuje się przystępnym, dość lekkim językiem, potrafi zaangażować czytelnika i wzbudzić jego zainteresowanie. Polecam tę książkę gorąco, zwłaszcza fanom gatunku.
Monika Halman
