Emely studiuje literaturoznawstwo w Berlinie, do tego miasta ma się przeprowadzić jej przyjaciółka. Dla dziewczyny jest to wspaniała wiadomość, ponieważ będzie miała swoją przyjaciółkę blisko i powróci wspólne spędzanie czasu. Młoda kobieta zamieszka u swojego brata, który w czasach nastoletnich wywrócił życie Emely do góry nogami. Wracają wspomnienia o chłopaku o turkusowych oczach. Elyas tak szybko nie opuści myśli dziewczyny, ale w tym czasie, zacznie ona dostawać słodkie e-maile od pewnego mężczyzny.
Fabuła opiera się na studenckim życiu bohaterów. Alex i Emely są najlepszymi przyjaciółkami, które wreszcie po wielu latach będą mogły spędzać ze sobą więcej czasu. Czytelnik widzi relację dwóch młodych kobiet, które wspierają się nawzajem, dyskutują i cieszą się życiem. Do tego dochodzi wątek romantyczny. Emely miała już, siedem lat temu, przygodę z bratem Alex. Była to pierwsza miłość, bolesne uczucie, które zostało zapamiętane i gorycz tego nadal pozostaje. W starciu z Elyasem Emely jest oschła i sarkastyczna, chłopak natomiast odpowiada tym samym. Różnica jest taka, że dziewczyna zna własną wartość, ale nie uważa się za super dziewczynę, która jest popularna, lubiana i zjawiskowa, inaczej jest z chłopakiem, on to przykład pewnego siebie mężczyzny, na którego dziewczyny zerkają ukradkiem, śmiejąc się do swojej przyjaciółki i rumieniąc. Często żartuje, bardzo towarzyski, dobry kumpel, na którego zawsze można liczyć. Do tej dwójki dochodzi ktoś, kto wydaje się całkiem zainteresowany Emely. Zaczynają wymieniać ze sobą e-maile i staje się to przyzwyczajeniem, że w formie tekstu opisuje swoje codzienne życie, przy okazji poznając się tym i zaczynając darzyć się uczuciem. Jak widać, fabuła oraz bohaterowie powielają znane już schematy, ale należy wspomnieć, że pierwsza część została wydana dobrych kilka lat temu, więc można przymknąć na to oko, bo nie jest to świeżynka na rynku wydawniczym. Mimo to powieść czyta się lekko i przyjemnie. Nie ma w niej sytuacji żenujących, nie czułam irytacji, gdy bohaterowie podejmowali jakieś decyzje, tak denerwowałam się, gdy chciałam, żeby coś szło po mojej myśli, a tak nie było, ale to dlatego, że z całego serca kibicowałam bohaterom. Według mnie to wskazuje na to, że książka jest dobra, ponieważ los postaci nie jest nam obojętny.
Podsumowując, “Lato koloru wiśni” to urocza książka, pokazująca studenckie życie młodych ludzi. Powieść jest przewidywalna, ale nie odbiera to przyjemności w czytaniu. Cały czas czekałam jaką decyzję podejmie Emely i jaką drogę obierze. Jednocześnie zakończenie jest pełne napięcia i emocji dobrze, że miałam drugą część, więc zostałam uratowana. Samo wydanie książki jest przyjemne. Szybko się czyta, a mimo objętości nie złamał mi się grzbiet. Myślę, że jest to idealna opowieść na zbliżające się lato.
Daria Pogodzińska
