Zespół Ich Troje to bez wątpienia fenomen polskiej sceny muzycznej. Ocierający się o kicz, ale nie kiczowaty. Przyjemny do słuchania, ale bardziej wymagający niż disco-polo. O pospolitych tekstach z frazami, które stały się skrzydlate – bo któż nie zna “sępa miłości” z piosenki “Powiedz”? Nie trzeba być fanem Michała Wiśniewskiego i spółki, by interesować się tym, skąd wzięła się ta formacja i co sprawiło, że przez długie lata cieszyła się tak ogromną popularnością wśród kolejnych pokoleń. Odpowiedzi na te pytania obiecuje biografia zespołu wydana z okazji jego jubileuszu.
Muszę przyznać, że ja nigdy nie byłam fanką Ich Troje. Znałam ich piosenki, ponieważ znali je wszyscy, kojarzyłam Michała Wiśniewskiego i kolejne zmiany jego koloru włosów, ale gdybym miała powiedzieć, kto oprócz niego tworzy trio w aktualnym momencie albo wymienić ze dwie piosenki poza singlami, haniebnie bym poległa. Niewątpliwie natomiast intryguje mnie – jak bardzo wielu – jak powstał ten band i co działo się za kulisami jego burzliwych losów. Biografia zespołu wygląda estetycznie, ma ślicznie przygotowany grzbiet i bardzo przyjemną okładkę, więc aż nie mogłam się doczekać, kiedy zajrzę do środka.
“Ich Troje. Biografia” to zapis historii zespołu rok po roku, od samego początku w połowie lat 90. Dowiadujemy się, jak młody przedsiębiorca o trudnej przeszłości, Michał, postanowił sprowadzić do Polski nową rozrywkę – śpiewanie znanych przebojów do przygotowanych podkładów, dziś doskonale nam znane karaoke. Pomocą miał mu służyć aspirujący kompozytor, Jacek. Jednak jakoś tak wyszło, że obok baru z karaoke powstał pomysł stworzenia zespołu. W tym miejscu zaczyna się właściwa podróż naszych bohaterów – przez kolejne płyty, odchodzące i powracające wokalistki oraz osobiste perypetie Wiśniewskiego, niekwestionowanego lidera i twarzy Ich Troje. Choć to on niewątpliwie wiedzie prym w zespole, nie brak tu i perspektywy Jacka Łągwy oraz części wokalistek (nie ma natomiast przytoczonych bezpośrednio wypowiedzi Magdy Pokory vel Magdy Femme). Biografia analizuje dorobek muzyczny zespołu, zakulisowe sytuacje, osobiste życie członków, ale też dotąd głównie przemilczane problemy takie jak epizod alkoholowy Wiśniewskiego. Uzupełnienie stanowią wyznania fanek załączone na końcu książki.
Biografia Ich Troje jest bez wątpienia pozycją interesującą, chociaż widać, iż pisano ją z tezą. W odniesieniu do konfliktów członków zespołu np. z byłymi wokalistkami “narrator” jasno zajmuje stanowisko. To zrozumiałe, biorąc pod uwagę, dlaczego i z jakiej okazji powstała ta pozycja. Owszem, uchyla rąbka kilku niechlubnych tajemnic zespołu – głównie jego lidera – ale nie ma co liczyć na mocną krytykę. Zresztą, chyba nikt sięgający po tę książkę nie ma takich oczekiwań. Bardziej jednak doskwierał mi fakt, że nie wiem, kto właściwie w tej książce opowiada! “Narrator” cytuje w trzeciej osobie wypowiedzi członków zespołu, ale kim on jest? Czy pisze z perspektywy kogoś zbliżonego do Ich Troje? Czy wykonuje bardziej dziennikarską, reporterską pracę? Na okładce jako autorów mamy wymienionych Wiśniewskiego, Łągwę i bodaj najbardziej rozpoznawalną wokalistkę, Annę Świątczak. W stopce redakcyjnej znajdziemy informację: “copyright by Michał Wiśniewski”, ale czy to oznacza, że faktycznie autorem całego tekstu jest wokalista Ich Troje? A jeśli tak – czemu pisze o sobie w trzeciej osobie? Bardzo irytujący jest brak jasności co do perspektywy, z jakiej snuta jest ta opowieść.
Jeżeli chodzi o marudzenie, to zabrakło mi też informacji o “prehistorii” samego Wiśniewskiego. Jak doszło do tego, że chłopak z domu dziecka, przez lata krążący po kolejnych rodzinach zastępczych, w wieku bodaj dwudziestu trzech lat był już biznesmenem i miał pieniądze na zainwestowanie w nie najtańszy sprzęt do karaoke? Przecież to taka ciekawa historia! Mam nadzieję, że ktoś ją kiedyś przybliży. Poza tym bowiem moje marudzenie nie może przyćmić faktu, że to naprawdę ciekawa, wartościowa lektura. Wiele z niej wyciągnęłam szczególnie o początkach zespołu i o jego perypetiach nie tylko z wokalistkami, ale też z niesprzyjającymi Ich Troje ogólnopolskimi rozgłośniami radiowymi. To nie tylko historia konkretnej grupy, ale też lektura dająca motywacyjnego kopa i pokazująca, ile może dać wiara w siebie i uparte dążenie do celu.
Joanna Krystyna Radosz
