Similo. Historia

Bardzo lubię gry karciane. Ich wielkim plusem jest to, że bez problemu można zabrać je ze sobą niemal wszędzie – do plecaka, torebki, w podróż samochodem czy wakacje. Ich format nie ujmuje takim grom  w niczym. Dzisiaj opowiem Wam o Similo. Historia, grze, podczas której trzeba współpracować ze sobą, aby odgadnąć, kim jest tajemnicza postać. 

Similo. Historia to gra zamknięta w małym, trwałym pudełku, dzięki czemu karty się nie pogubią ani nie ulegną zniszczeniu (chociaż otwarcie za pierwszym razem może stanowić problem). Similo składa się z 30 kart, na których znajdują się ilustracje przedstawiające postacie, które zapisały się w historii ludzkości i świata oraz kilku dodatkowych, na których autorzy zamieścili instrukcje. Plusem jest to, że nie pałęta nam się nigdzie papierowa instrukcja, ale czytanie opisu gry osobom o słabym wzorku, może sprawić problem. 

Gracze muszą wybrać wśród siebie jedną osobę, narratora, który ma za zadanie przetasować talię kart, ułożyć ją na środku stołu, a następnie musi dobrać jedną zakrytą kartę i zobaczyć, jaka postać znajduje się na odwrocie. Ta osoba stają się TAJNĄ POSTACIĄ  do końca trwania gdy, a pozostali gracze będą musieli odgadnąć, kto skrywa się na karcie.

Narrator musi dobrać kolejne 11 kart, doda  do nich TAJNĄ POSTAĆ po czym przetasować i rozłożyć postaciami ku górze, tworząc siatkę 4×3 i wybiera 5 kart. Cała gra toczy się przez 5 rund i w każdej z nich narrator zagrywa jedną kartę jako nową wskazówkę dla pozostałych graczy, a ci muszą wyeliminować  z gry 1 lub większą ilość kart. Jeżeli uda im się usunąć z gry wszystkie karty, oprócz tej, na której znajduje się tajna postać, wygrywają. 

Jak wygląda gra z nową wskazówką? Narrator kładzie jedną kartę pionowo, jeżeli zagrana postać ma wspólne cechy z tajną postacią lub poziomo, jeżeli tych cech nie ma. To są jedyne wskazówki, jakich może udzielić narrator, bo nie może się on odzywać i gestykulować.

W Similo. Historia można grać w dwóch wersjach. Talia A służy do udzielania podpowiedzi, a talia B do zgadywania. Narrator wybiera jedną kartę z pierwszej talii i nie pokazuje jej innym graczom. Następnie dopiera jeszcze 11 kart z tej samej talii, tasuje je i układa na stole. Narrator musi teraz dobrać 5 kart z talii B. Rozgrywa przebiega tak, jak opisałam to powyżej, ale narrator, kiedy chce udzielić podpowiedzi korzysta tylko z talii B.

Ta gra to świetny wypełniacz czasu wolnego. Pobudza szare komórki, dzięki niej młodsi gracze mogą poznać ciekawe postacie, a nasze podpowiedzi mogą ich skłonić do tego, aby sami poszukali jakiś ciekawostek. Similo. Historia bardzo wciąga i chociaż jedna rozgrywa nie zajmuje dużo czas, to można w nią grać non stop. Ilustracje są ciekawe, miłe dla okna i charakterystyczne.